കനവു പോലെന്റെയുള്ളില്‍ നിറഞ്ഞു നീ
കവിതകോറിക്കടന്നു പോയെങ്കിലും
നിനവിലെന്നും വിരിഞ്ഞുനില്പാണു നീ
പെയ്തിറങ്ങും നിലാവിന്‍ സുഗന്ധമായ്
രാവുദിച്ചേറെയാമങ്ങള്‍ പോകിലും
യാമിനി വന്നു തൊട്ടിലാട്ടീടിലും
നിദ്രവറ്റുന്നമിഴികള്‍ തുറന്നുഞാന്‍
കാത്തിരിപ്പാണു പദസ്വനം കേള്‍ക്കുവാന്‍
ചേതനയില്‍ ചിറകുവീശുന്നു നിന്‍
മിഴികളില്‍ പൂത്തനീലക്കുറിഞ്ഞികള്‍
പ്രണയവേണുവില്‍ മധുരഗീതങ്ങളാല്‍
ചാരുകേശികള്‍ മീട്ടുന്നു ചുണ്ടുകള്‍
ഓര്‍മ്മകള്‍ കൂടുകൂട്ടുന്നസന്ധ്യയില്‍
രാഘമേഘങ്ങള്‍ ചേക്കേറിയെങ്കിലും
അകലെ മാഞ്ഞുപൊയ് എന്‍ വഴിത്താരയില്‍
പൂവിരിച്ച നിന്‍ കാലടിപ്പാടുകള്‍
കണ്ടുതീര്‍ന്നില്ലിതേവരെ തങ്ങളില്‍
മുഴുവനായതില്ലീണങ്ങളൊട്ടുമേ
കാത്തിരിപ്പിന്റെയുമ്മറത്തിണ്ണയില്‍
മിഴിയടക്കാതിരിക്കുകയാണുഞാന്‍...
അഭിപ്രായങ്ങളൊന്നുമില്ല:
ഒരു അഭിപ്രായം പോസ്റ്റ് ചെയ്യൂ